Një bashkëshort u kthye nga një ditë e gjatë pune një mbrëmje dhe vazhdoi të ulej në vendin e tij të preferuar në divan dhe të shikonte një lojë futbolli. Ai vuri re gruan e tij duke u përpjekur të qetësonte djalin e tyre që qante, ndërsa vajza e tyre dy vjeçe vraponte nëpër dhome duke bërë rrëmujë me lodrat e saj. Për shkak të gjithë zhurmës, burri e rriti volumin e televizorit.
Gruaja e tij e sulmoi duke i thënë: “A nuk te vjen keq qe të më ndihmoje pak!” ndërsa ajo u largua dhe uli volumin e televizorit.
Ai u tërbua për këtë dhe tha si hakmarrje: “Unë kam qenë i lodhur në punë gjithë ditën dhe çfarë keni bërë? Ju keni qenë në shtëpi duke luajtur me fëmijët. Më lër të shikoj televizorin në paqe!”
Në deklaratën e tij, bashkëshortja nuk tha më, pasi kjo ndoshta nuk ishte hera e parë që ata grindeshin. Ajo i çoi fëmijët në dhomat e tyre dhe i futi në shtrat.
Më pas ajo paketoi valixhen e saj dhe u largua nga shtëpia pa e vënë re burri, pasi ai ishte te dhoma e femijeve.
Burri i saj u ngjit lart më vonë dhe zbuloi se gruaja e tij nuk gjendej askund. Ajo nuk iu përgjigj telefonit dhe nuk la asnjë shënim. Të nesërmen në mëngjes ajo ende nuk kishte ardhur në shtëpi, kështu që burri duhej të thërriste në punë dhe të thoshte se nuk mund t’ia dilte atë ditë sepse duhej të kujdesej për fëmijët. Ai duhej të gatuante për ta dhe të pastronte pas tyre. Ai gjithashtu duhej t’i mbante ata të zënë, përndryshe ata do të qanin nga mërzia.
Gjatë gjithë ditës ai duhej t’i ndiqte pas tyre dhe të pastronte shtëpinë dhe natën ai duhej t’i bindte që të flinin
Gruaja e tij nuk la asnjë tregues se kur do të kthehej dhe kështu ai duhej të telefononte përsëri në vendin e tij të punës dhe të thoshte se nuk mund të punonte as ditën tjetër. Dy ditë më vonë ai shkroi këtë letër të hapur dhe e postoi në internet.
Për gruan time të dashur,
Dy ditë më parë patëm një debat. Ishte rreth orës 8 pasdite, u ktheva nga puna i rraskapitur dhe doja vetëm të dilja para televizorit dhe të shikoja pak futboll.
Dukeshe e lodhur dhe më dukej sikur ishe në humor të keq dhe nuk mund ta kuptoja pse. I kishe duart plot sepse mbante Evanin dhe Leia po vraponte duke bërë rrëmujë. Nuk doja të merresha me të gjitha këto dhe e ngrita volumin e televizorit.
Tani e kuptoj që e kam nënvlerësuar rëndë atë që bëni për këtë shtëpi. Çfarë bëni ju për t’u kujdesur për fëmijët tanë dhe gjithashtu për t’u kujdesur për mua. Nuk mund ta kuptoj sasinë e forcës dhe durimit që keni, sepse ju është dashur ta përballoni këtë vetë, sepse unë nuk ju kam ndihmuar shumë.
Ndihesha i mbyllur në shtëpi. Unë kaloj çdo moment zgjimi duke u kujdesur për fëmijët dhe në të njëjtën kohë më duhej të bëja punët. Unë kam qenë në këmbë gjatë gjithë kohës dhe nuk kam folur me një person mbi moshën 5 vjeç në dy ditët e fundit.
Ndihem i lodhur mendërisht dhe fizikisht. Nuk mund të filloj të imagjinoj se si e keni bërë këtë për vite me radhë. Pas vetëm dy ditësh nga kjo, ndihem sikur më duhet të fle për 20 orët e ardhshme për t’u rikuperuar. Por kjo nuk do të ndodhë kurrë sepse Evan më zgjon çdo tre orë, duke qarë për t’u ushqyer.
Tani e kuptoj pse ishe kaq i frustruar me mua, jam i frustruar me veten që nuk të ndihmova kur munda. Tani e di sakrificat që keni bërë. Lodhja ime nga puna nuk mund të krahasohet me atë që kaloni çdo ditë.
E kuptoj që duhej të hiqje dorë nga karriera jo sepse doje, por sepse nuk kishte zgjidhje tjetër, unë kurrë nuk do ta kisha hequr dorë nga puna. Ju i bëni të gjitha këto pa u paguar dhe pa u njohur.
E di që ke sakrifikuar shumë, nuk mund të rrish më me miqtë, të shkosh në palestër apo edhe të flesh i qetë natën sepse të jesh shtëpiake është një punë 24/7. Nuk të kam vlerësuar kurrë për gruan e pabesueshme që je.
Po e shkruaj këtë letër për t’ju thënë se më mungon dhe gjithashtu dua që ta dini se jeni i pazëvendësueshëm. Unë do të jem përgjithmonë borxhli ndaj jush që hoqët dorë nga ajo që kishit për këtë shtëpi dhe këtë familje.
Me dashuri,
Burri juaj që ende po ju pret
shijejete.com/
