Në vitin 2018, Emiri i Katarit Sheik Tamim bin Hamad Al Thani i dhuroi Presidentit turk Rexhep Taip Erdogan një Boeing 747-8. Ky avion thuhet se është avioni privat më i madh dhe më i shtrenjtë në botë, me një vlerë të vlerësuar prej rreth 400 milion dollarë. Sipas transmetuesit shtetëror të Turqisë TRT, raporton Shekulli, ai u paraqit si një simbol i “dashurisë së veçantë të Al Thani për Erdogan”.
Një vit e gjysmë më vonë, TC-ANA – një avion VIP me vlerë 90 milion dollarë që ishte pjesë e flotës së avionëve të Presidentit Erdogan – iu dha qeverisë shqiptare, këtë herë, me shumë gjasa si një simbol i “dashurisë së veçantë” të Erdoganit për Kryeministrin shqiptar Edi Rama.
Kjo ishte dhurata e dytë e rëndësishme që iu dha Ramës nga Erdogan, pas Xhamisë Namazgâh, katër minaret e saj mbi Parlamentin Shqiptar në vendin fqinj. Ndërsa është më e madhja, ajo nuk është xhamia e vetme e ndërtuar nga Turqia në Ballkan. Autoriteti më i lartë fetar i Turqisë, Diyanet, aktualisht po ndërton një xhami monumentale në kryeqytetin e Kosovës në Prishtinë. Projekti vazhdon të ndajë kosovarët, pasi ata debatojnë mbi burimet e tij të financimit dhe arsyet pse ata madje do të kishin nevojë për një vend kaq të madh adhurimi.
Diplomacia e xhamisë, siç është quajtur të quhet, është përdorur nga Erdogan në Lindjen e Mesme, Afrikë dhe së fundmi, në Ballkan. Sidoqoftë, duket sikur diplomacia e xhamisë së Turqisë ka ecur në rrugën e saj ndërsa zhvendos fokusin e saj në diplomacinë e avionëve (të financuar nga shteti).
Ndërsa janë simbolike, këto gjeste madhështore janë të lidhura drejtpërdrejt me pritjet e Turqisë për vendet që marrin “dhuratat” e saj. Me fjalë të tjera, po përdor këto instrumente për të zbutur ndryshimet e saj politike me përfituesit dhe për të fituar qeveritë, interesat strategjikë të të cilave mund të bien ndesh me ato të Turqisë. Me kalimin e kohës, duket se këto qasje inovative dhe me përparësi ndaj diplomacisë publike kanë dësh tuar të gjitha, por si instrumente të politikës së jashtme që synojnë të ndikojnë në Ballkan. Atëherë, cilat janë rezultatet përfundimtare të këtyre përpjekjeve miliona dollarëshe për të us htruar “fuqinë e butë” të Turqisë?
