Mevlani dhe Lediana e shijuan takimin mes tyre kësaj radhe. Ata folën për të ardhmen dhe dhanë premtime. Ledjana i premtoi se s’do ta humbiste ku rrë.
Ledjana: Unë kam pas lidhje por nga ana e shpirti nuk kanë qenë si ty, kështu ishin të palestruar por sado tru pi edhe bëhet. Më duket sikur ke një jetë që më njeh. Unë kënaqem se personi me kë rri ka hyrë në brendësi time.
Mevlani: E ke mendu që do ishim këtu? Ledjana: Jo se kisha menduar, jam e lumtur, s’kam bërë aq sa duhet sepse nuk jam treguar aq e kujdesshme me ty sa ti me mua.
Ledjana: Ca do bësh kur të dalësh? Mevlani: Normalisht do rri me ty këtu. Ledjana: Po të vr et dielli?Mevlani: Po ti je diell vetë moj. Lediana: Ti ke frikë mos më humbet mua? S’do të humbasësh kurrë.
Mevlani: Se di premtim ky? Lediana: Po.
